Soms vraag je je af waarom je reukorgaan zo goed werkt en je ogen je in de steek laten, ik had zo’n moment waar ik later nog op terug kom. Want zoals de eerste oranjetipjes en boomkikkers me erg fascineren zo sta ik ook altijd weer klaar om de weidebeekjuffers te spotten, na vele wandelingen gemaakt te hebben weet je wel zo ongeveer waar deze prachtige juffers zich bevinden en dat scheelt je weer een hoop gezoek 🙂
De weidebeekjuffer dus die met zijn 45 á 48 mm grootte vrij algemeen voorkomt in Nederland al is hij in het westen van het land vrij zeldzaam . De mannetjes met hun blauw metaalglanzend lijfje met een schitterende blauwe glans over hun vleugels zo mooi en vergeet de vrouwtjes niet, een groen metaalglanzend lijfje en dan die groene glans over de vleugels ! Vooral in het zonlicht zijn ze prachtig zoals ze dan glanzen.
Overdag zijn deze beauty’s erg vlug en is het niet zo makkelijk om er een net lang genoeg stil te laten zitten om er een mooie foto van te maken, dus kiezen wij meestal voor het begin van de avond. Een paar dagen geleden was er weinig wind en het licht was ideaal dus daar gingen we weer…………zo weinig libellen als we hebben gezien zoveel weidebeek juffers zaten er echt tientallen, Mariëlla was helemaal in haar element zeker als je dan een mannetje en vrouwtje bij elkaar ziet zitten ! Alles draait dan om de foto. Nou hingen deze twee vrij laag boven de grond in het riet wat betekent dat je door de knieën moet wat op zich geen probleem moet zijn alleen nu even wel 🙁
Stevig met een knie op de drassige grond (aan de rand van een vennetje) werd mijn broek al snel nat wat natuurlijk ook normaal is als je in de blub zit. Wel hing er een lucht waarbij ik nog net niet over mijn nek ging , even mijn adem inhouden en snel een foto maken was geen probleem. Gewoonlijk ruikt het hier naar de munt die hier en daar tussen de beplanting groeit. Ik had al eens om me heen gekeken of er niet ergens hondenpoep lag want dat was dus wat ik rook maar nee geen hondenpoep alleen een natte knie en ademtekort van iedere keer mijn adem inhouden, omdat ik niet wist hoelang dit paartje daar nog zou blijven hangen nam ik de stank maar voor lief en nam flink wat foto’s . Waarom stonk het zo en die knie die was ook zo nattig…..Tja als je alleen maar oog hebt voor de weidebeekjuffers en niet kijkt waar je neerploft kan het zomaar zijn dat die ene stinkende natte massa die ene zompige brei net die ene is waar jij dan met je knie toch zeker een paar minuten hebt ingezeten.
Het gelach daarna van manlief daar ga ik het niet eens meer over hebben 😉
